Doei Hino :(

Gelukkig nog geen doei Japan! Ik mag nog heel eventjes! Maar mijn leven in Hino zit erop :(  Mijn koffer staat al klaar, mijn tas staat al klaar en morgenochtend zal een spoed schoonmaak nodig zijn voor de room-check. Dat doe ik nu niet want ik weet hoe snel ik weer rotzooi maak, dus dat moet echt op het laatste moment.

Donderdag 31 juli hadden we onze laatste lesdag in Shibuya :( :( De heenweg zat niet mee, want Karma is een bitch. We waren net aan het klagen hoe het treinsysteem hier zoveel beter is dan de NS in Nederland, en we waren ook nog eens blij dat we allebei naast elkaar konden zitten want dat was ook zeldzaam (meestal kan er maar één of geen van beiden zitten vanwege de drukte in de trein). Dus we waren net tevreden, en toen hield de trein ermee op want er was een ongeluk gebeurd ofzo.

Dusss laat de frustratie maar beginnen haha. Het begon er al mee dat we graag wilde luisteren wat de omroepende stem in de trein te vertellen had, maar tegelijkertijd galmde er ook een stem van iemand die op het station iets aan het omroepen was, en met 2 stemmen die door elkaar kwekken kon je het dus niet goed verstaan. De meeste Japanners liepen allemaal de trein uit om over te stappen, en toen de trein steeds leger en leger raakte werden we een beetje ongerust en kozen we maar om als schapen achter de Japanners aan te lopen. Wat een grote fout was, want de trein waar we in zaten reed weer verder terwijl wij nog op de andere trein te wachten stonden. VOLG NOOIT DE JAPANNERS. Vervolgens werd er nog niet duidelijk gezegd dat we nog eens zouden moeten overstappen waardoor we nog op een verkeerd station uitkwamen en weer eruit moesten en terug moesten naar het station waar we blijkbaar moesten overstappen. Hhhhh nogmaals, nooit Japanners volgen. Ze lijken het allemaal te snappen maar nee. 

Dit leidde uiteindelijk tot een kwartier te laat komen bij de les, en laat dat nou net onze geliefde les zijn waar we geen minuut van wilden missen :( Gelukkig konden we na de bel nog iets langer doorgaan, en toen was het al tijd om definitief afscheid te nemen van onze docent. Ik had die dag ook mijn laatste language support maar gelukkig zou ik haar nog in het weekend zien :)

Vrijdag 1 augustus was het tijd voor het eerste geregel voor ons vertrek. Samen met Jolanda ging ik naar het gemeentehuis om ons uit te schrijven en te betalen voor insurances blahblahblah. Dat duurde ontzettend lang en daar houden wij ongeduldige Nederlanders niet van!

Zaterdag 2 augustus stond een uitstapje naar de dierentuin gepland samen met onze language support leraressen. Het was suuuper heet maar dat maakte niet uit, het was gezellig! 

We maakten de fout door in een insecten-huis te beginnen waarna we de hele tijd rillingen hadden en panisch werden van elk insect dat we buiten zagen. Ze waren ook wel echt heeel erg smerig :( 

Daarna volgde de lange warme tocht buiten. We hebben vechtende leeuwen gezien, een aap die naar zijn naam luisterde (super lief!) en een serval die super cute in de schaduw lag te chillen. We hadden ook eeerrg geluk dat de sneeuwpanters de hitte trotseerden en gewoon buiten zaten waar we ze konden zien! (dat kon je van sommige andere dieren niet zeggen...) 

Na een vermoeiend en heet rondje dierentuin met tussendoor 2 tussenstops verlieten we de dieren weer en gingen we naar Tachikawa. Daar hebben we eerst lekker gesnackt in een donut-café *die moeten ze ook echt in Nederland aanschaffen!* en daarna zijn we nog naar een gamecenter gegaan om een Purikura-herinnering aan te maken <33 Hierna nog een beetje rondgelopen en toen afscheid genomen en weer naar huis :'(

Zondag 3 augustus was het vooral de hele dag poging doen tot studeren en aan studie ontwijkend gedrag lijden. Maar we hadden tentamens op de planning staan dus er moest toch wel echt geleerd worden! 

's Avonds was er een gezamenlijk etentje met de huisgenootjes in de dormitory zelf. Ze hadden pizza, sushi, kipnuggets en donuts besteld. Lekker! 

Maandag 4 augustus hadden we nog een kanji toetsje, en de daaropvolgende dinsdag en woensdag hadden we the real deal. De tentamennns. Ik had me zorgen gemaakt om niks want ze waren gelukkig niet moeilijk en ik had bij wijze van spreke zelfs nog minder kunnen leren :$ 

Toen dat eindelijk klaar was hadden we die woensdag nog een soort van afscheidsetentje met de andere uitwisselingsstudenten en met onze docenten. We gingen naar een yaki-niku restaurant waar je zelf je vlees op een plaat kan bakken. Nom! Of nouja, niet alles nom. Ze bleken ook allerlei rare ingewanden en andere shit te hebben, maar uiteindelijk ging ik de uitdaging aan en heb ik koeientong geprobeerd. Als je er niet bij nadenkt wat je aan het eten bent is het nog best lekker! 

Het was verder super gezellig, en hierna volgde het volgende afscheid, deze keer van onze docenten in Hino. 

 Thuis volgde nog een leuke fotoshoot met een paar van onze huisgenootjes, van wie we sommigen de daaropvolgende dag ook al moesten uitzwaaien.

Donderdag 7 augustus nam ik afscheid van mijn lieve Chinese buurmeisje en van 2 meisjes van de andere units, waarna ik op weg ging naar Musashi Sakai voor mijn afspraak met Eba voor lunch. Ik had haar nog niet eerder ontmoet, maar het was zoals ik had verwacht een hele leuke meid. Ze is al eerder in Nederland geweest en ik kende haar via een Japanse kennis die in Nederland woont, die ons via mail aan elkaar had voorgesteld. 

We ontmoetten elkaar op het station en zijn toen naar een restaurant in de buurt gelopen om te lunchen. Nog lekker lang daar gezeten en rond middaguur gingen we weer. Ik ben toen nog even langs Tachikawa gegaan om wat boeken te dumpen bij de Book Off, en nog een beetje in de Loft rond te hangen want ik hou van die winkel. 

Vrijdag 8 augustus hadden Jolanda en ik afgesproken met Akira, Karsten, Ellen en Michiel in Kichijouji om te lunchen. We gingen naar een Okonomiyaki-all-you-can-eat restaurant, lekkerr! Je kon er ook monja-yaki en yaki-udon bestellen, en we hebben goed gebruik gemaakt van dat all-you-can-eat. Het was nog lekker goedkoop ook.

Hierna zijn we nog naar het café aan de overkant gelopen om ons toetje te eten, voor mij dus een heerlijke ijscoupe! Die heerlijke Japanse toetjes ga ik missennn! Na het eten namen we afscheid van elkaar bij het station en gingen Jolanda en ik nog even winkelen. Daarna zijn ook wij naar huis gegaan want we hadden nog wat in te pakken, en er kwam een stormpje aan! Op de terugweg gebeurde er met de trein iets soortgelijks als de donderdag en stonden we even stil, maar deze keer volgden we de Japanners NIET en liep het goed af :) 

Thuis begonnen met inpakken, aflevering van een drama gekeken, en lekker random The Sound of Music gekeken en de helft van Harry Potter 1 totdat ik ineens heel moe was en naar bed ging. 

Zaterdag 9 augustus heb ik vooral mijn koffer ingepakt en rustig aan gedaan. Rond 5 uur ging ik met Jolanda voor de laatste keer naar Hamazushi. De laatste keer daar genoten van sushi, en de laatste keer de vertrouwde weg teruggelopen. Later die avond nam ik afscheid van Jolanda want die ging alweer terug naar Nederland. 

Zondag 10 augustus, vandaag dus, heb ik het laatste beetje van mijn koffer ingepakt en hem gewogen. Hij is blijkbaar 5 kilo lichter dan de vorige keer maar ik merk er niiiiks van. Ik zie er nu al tegenop dat ding mee te moeten zeulen door de hitte. Vandaag had ik om 19:00 met mijn vriend Kenny afgesproken in Shibuya om nog een keer te gaan eten voor ik weer wegga. De hele dag was er een flinke storm want alweer een typhoon raast over het land, maar op een gegeven moment hield het op en kon ik lekker vlug naar de trein wandelen zonder nat te worden! Maar jeetje wat een wind.

In Shibuya was het al wel weer begonnen met regenen, maar eventjes. Ik ontmoette Kenny op het station en daar wachtten we op een andere vriendin die hij nog uitgenodigd had, Felicia. Ik heb haar voor de eerste keer leren kennen maar ze is een super leuke meid en zonder formele tussenwegen gebruikten we gelijk casual speech tegen elkaar. 

We liepen naar het restaurant waar Kenny gereserveerd had, alweer yaki-niku yay! Deze keer all-you-can-eat ennnn all-you-can-drink ! Ik heb uiteindelijk maar 3 keer drinken besteld want heuj wat een enorme glazen/bekers krijg je daar. Gelukkig had ik met die 3 dingen wel mijn geld eruit gedronken hihi. We hebben lekker veel gekletst en ik heb me propvol gegeten. Toen ik vroeg wat iets was antwoordde ze koeiendarm, wat ik ook woensdag in het andere restaurant op het menu had zien staan. Hmmmmh, uiteindelijk heb ik het maar geprobeerd, maar dat was niet zo'n 'succes' als de koeientong. Het had een nare textuur en de smaak was ook niet bepaald lekker. Hmm nee, geen koeiendarm meer voor mij, bleeghh. 

Na het eten zijn we nog een ijsje gaan eten waar we Kenny nog uitgelachen hebben omdat hij alles onder lekte met zijn ijsje. En daarna was het alweer tijd voor het zoveelste afscheid deze week, maar ik weet zeker dat ik hun volgend jaar wel weer zal kunnen zien :) 

Net kwam nog een huisgenootje aan de deur om afscheid te nemen, en nu wordt het alweer tijd om naar bed te gaan zodat ik morgenochtend fit ben voor de grote schoonmaak. Afscheid nemen is vermoeiend, veel eten en inpakken ook. Morgen na mijn room-check sjouw ik mijn koffer met me mee en neem ik de trein naar Ota-ku, waar ik herenigd zal worden met Maxime met wie ik de laatste daagjes in Japan zal doorbrengen. Yay! 

Opvallende dingetjes:

- Echt zowat elk kind hier heeft een nintendo DS. Je ziet de mini-Japannertjes overal lopen met hun kleine spelcomputers. In de trein, bij het sushi restaurant enz. 

- Het blijft leuk om te weten dat volwassenen hier ook gewoon Anime kijken en het de normaalste zaak van de wereld is. Ik zat laatst in de trein en naast mij zat een salaryman op zijn telefoon Naruto te kijken. Hihihi.

- Veel nare dingen op de Japanse vlees menu's. Ik zie het al voor me in de Nederlandse versie: Koeientong, koeiendarmen, varkensbotten, enz. Het klinkt al gelijk niet smakelijk.

- Volgens mij had ik dit al gezegd, maar het blijft weerzinwekkend hoe ze hier crocs als doodnormale schoenen dragen alsof ze hip zijn. En zelfs mismaaksels als deze:

- En wat gaat de tijd toch verdomd snel. 

Maid Café, Vuurwerk-show & Bergklimmen!

Zooo hallo iedereen daar ben ik weer :D Ondertussen is het hier nog heter geworden in Japan, heeft mijn kamer z'n limiet bereikt qua puinzooiheid, en komt de dag van de vlucht terug naar Nederland al akelig dichtbij. Maar... maar... nog zoveel te doen! :(

Ik maak maar weer eens een leuke sprong terug in de tijd om jullie bij te brengen van mijn o zo boeiende belevenissen.

Dinsdag 15 juli kwam Anneke bij ons op bezoek! We verwelkomden haar op het prachtige station in Hino, en heerlijk luxe geluncht bij de Matsuya. Oké dat was inderdaad een beetje sarcastisch, het station in Hino is niet prachtig en het eten bij de Matsuya is ook nieeet luxe. Maar het was wel lekker :)

Na de lunch hebben we de trein genomen naar Hachioji, en daar voornamelijk wat winkels bezocht en rondgelopen. Het was stikheet dus we vluchtten steeds zo snel mogelijk een gebouw in, en dat scheelt enorm aangezien ze overal airco hebben :D

Volgens mij zaten we aan de verkeerde kant van Hachioji want we waren al redelijk snel uitgekeken wat betreft winkels, terwijl iedereen mij vertelt dat Hachioji één van de places to be is voor het shoppen. Gelukkig vonden we nog een leuk gebouw met een 100 yen shop aan de andere kant van het station, maar meer was er niet. Dus toen werd Hachioji maar vervangen door Tachikawa, waar je met een treinscheet vanaf Hachioji bent dus dat was wel chill.

We hebben ons in Tachikawa erg lang vermaakt in het Loft warenhuis, waar we gehypnotiseerd werden door dit liedje wat op één afdeling continu afgespeeld werd:

Nadat we genoeg rondgekeken hadden zijn we gaan zoeken naar een leuk plekje om te eten. Na een paar restaurants afgekeurd te hebben vonden we een Italiaans restaurant die ons wel beviel. Zo goed was hij uiteindelijk niet, maar het kon ermee door.

Vrijdag 18 juli stond onze Farewell Party al gepland. Een beetje snel, en het was nogal bar geregeld want heel veel mensen waaronder bijna alle Chinese uitwisselingsstudenten (voor wie onder andere het feest bestemd is) konden niet komen. Helaas :( 

Voor het feestje was het de bedoeling dat wij wat voorbereidden. Jolanda en ik hadden een quiz over de Nederlandse klanknabootsingen gemaakt (krak, plons, brrrr etc.) en ik had een dansje ingestudeerd met 3 Japanse huisgenootjes. Daarnaast zongen we ook met alle uitwisselingsstudenten Let it go, waarop één van onze begeleiders een heel apart en grappig dansje deed (precies de bewegingen van Elsa in de film). 

Voor de rest was het met iedereen bijkletsen en wat snoepen van het eten dat op de tafels stond.We hebben ook kennis gemaakt met het meisje die komend schooljaar op onze school in Nederland zal studeren :D Ook zijn we op de foto geweest met onze favoriete docenten.

En natuurlijk met mijn lieve Language Support lerares, met wie ik elke donderdag gezellige één-op-één lessen heb! Komende week de laatste :( 

Woensdag 23 juli hadden we weer pannenkoeken gebakken, maar deze keer voor 2 Chinese huisgenootjes die de vorige keer niet mee konden eten. Nomnomnom!

Donderdag 24 juli zijn Jolanda en ik na onze lessen in Shibuya naar een maid café geweest. Het was er vrij rustig dus dat was wel fijn, en het was een super ervaring! Gewoon één van de typisch Japanse dingen die je op z'n minst een keer meegemaakt moet hebben als Japan lover :D We zaten er in het gezelschap van een mannen vrijgezellenparty, een vieze oude Japanse pervert, en een nerd waarvan ik me echt afvroeg of die misschien iets mankeerde. 

De maids waren ook echt allemaal super lief en geïnteresseerd. We hadden allebei een heerlijke ijscoupe besteld en terwijl we daarvan konden genieten kwam er ook ineens een soort show iets waarbij iedereen kon mee zingen en dansen. Ze wenkten naar ons dat we mee moesten doen maar hallooo, we hadden echt net ons ijsje onder onze neus geschoven gekregen. Die lieten we natuurlijk niet eerst smelten !

Zaterdag 26 juli had ik afgesproken om samen met mijn mentor Yuki chan naar de Sumidagawa vuurwerkshow te gaan kijken. Die zou pas 's avonds zijn, maar we hadden om 12 uur 's middags al afgesproken op het station in Ueno. 

We zijn eerst samen opzoek gegaan naar een leuke plek om te lunchen, en na veel lopen in de verstikkende hitte kwamen we in een lekker koel warenhuis, waar helemaal op de bovenste verdieping een aantal restaurantjes gevestigd zaten. We kozen uiteindelijk voor het restaurant waar ze onder andere eten in Osaka-stijl bereidden, en ik had daar een hele lekkere modan-yaki, een soort okonomiyaki met gebakken soba :D 

Na het eten moesten we de hitte weer trotseren en zijn we later weer vlug een gamecenter ingevlucht voor purikura-pret, haha :D Het was wederom een purikura-hokje die ik nog niet had gehad. Ze hebben zoveel verschillende, allemaal verschillende stijlen! :) 

Hierna zijn we teruggelopen naar het station om de trein naar Asakusa te nemen. Vanaf Ueno naar Asakusa lopen is ook een mogelijkheid maar met die hitte hadden we daar niet zo'n trek in. 

In Asakusa hebben we een stukje door de leuke straatjes gelopen, maar na een tijdje was het alweer tijd om naar binnen te vluchten xD Dus ploften we neer in de Mc Donalds waar we een heerlijk mango drankje (met ijs erin!) hadden, en hier hebben we lekker lang gezeten en genoten van de koelte.

Toen we weer opgeladen waren konden we de hitte weer even aan. We hebben een heel leuk straatje afgelopen waar ze allemaal souvenir winkeltjes hadden, en ik heb rondgekeken naar iets om te kopen voor de Japanse kennis met wie ik de volgende dag had afgesproken. 

Nadat ik eindelijk geslaagd was met mijn souvenir-hunt hebben we nog een stukje door Asakusa lopen en wat dingen bekeken voordat het al tijd was om opzoek te gaan naar een plek vanaf waar we het vuurwerk wilden bekijken. Ook al was het nog uren van tevoren, want Japanners waren weer Japanners, en ik weet echt niet waarom die al uren voor de show moeten gaan klaarzitten in die hitte. Maarja omdat veel mensen dat dus deden moest iedereen wel, omdat je anders later geen plekje hebt. Er waren ook allemaal kraampjes met eten en drinken, en het was leuk om iedereen in traditionele kleding te zien. 

Maar het was dus sterrrrrvens druk, en we hebben onze voeten eraf gelopen totdat we eindelijk ergens konden neerploffen. Het scheen dat we vanaf daar het vuurwerk goed zouden kunnen zien, maar uiteindelijk zijn we verkast naar weer een ander plekje. Hier hebben we letterlijk een uur gezeten en de zon zien ondergaan totdat ze begonnen met wat test-vuurwerk. Ook al zaten we tussen de mensen massa.... wat voor en plekje was dat nou weer?! We konden niks zien, alleen de knallen horen en een klein beetje tussen de bomen door zien. Helaas dus, weer verkassen. Het duurde echt even voor we een goed plekje konden vinden want overal zat alles in de weg of blokkeerde het zicht. De bruggen, de bomen, de elektriciteitsdraden, echt alles zat in de weg. 

Ook liep je echt letterlijk tussen de mensen door want overal zaten Japanners op kleedjes te eten, en we hebben ons op een gegeven moment ook letterlijk klem gelopen omdat we nergens meer langs konden zonder over de mensen heen te moeten lopen (en dat was helaas niet echt een optie). Na een mooie omweg tussen de bosjes door kwamen we eruit, en uiteindelijk na veel moeite konden we een plek vinden waar we het vuurwerk goed konden bekijken, en het was het zeker waard! Het Japanse vuurwerk is echt prachtig, en ze hadden zelfs vuurwerk in de vorm van hartjes, sterretjes, Pikachu, smiley's, en nog wat andere dingen waarop ik ook Japanners hoorde zeggen "wat is dat?". Het moest iniedergeval iets voorstellen.

De vuurwerkshow duurde anderhalf uur (!!!) en we hebben tussendoor ook nog lekkere kipspiesjes gehaald. Na de show was het natuurlijk helse drukte op weg naar één super klein station. Op het station moest ik al afscheid nemen van Yuki, en heb ik mezelf in een metro gepropt, en heb uiteindelijk een mooie weg gevonden naar Hino via Kanda. Ik was even bang dat ik 23:00 niet ging halen (dan moeten we binnen zijn), maar ik haalde het gelukkig wel :D Gelijk onder de douche gesprongen en vlug gaan slapen zodat ik fit zou zijn voor de volgende dag!

Want zondag 27 juli stond namelijk een bergwandeling op de planning. Ik had een tijdje geleden deze datum al geprikt met de vrouw met wie ik ook naar het park in Tachikawa was geweest. Veel vrienden verklaarden me voor gek dat ik in deze hitte een berg dacht te kunnen beklimmen, maar het viel eigenlijk reuze mee! Het was niet veel zwaarder dan gewoon buiten lopen, integendeel, boven op de berg waren enorm veel bomen, veel schaduw dus en een heerlijk briesje :) 

We hadden afgesproken elkaar te ontmoeten op het station van Takao, en daarna hebben we samen de trein genomen naar het station van de berg van Takao. Vanaf daar een stukje gelopen, en toen konden we met een kabeltreintje naar boven. We kochten en enkeltje omdat we de terugweg wel helemaal naar beneden wilden lopen, maar nu namen we even een shortcut naar het bergpad. Het was wel klein beetje eng in dat kabelding :'D 

Toen we er waren stapten we uit en konden we onze bergwandeling beginnen. Dus vooral gewandeld en gewandeld, en genoten van het mooie uitzicht. Je had ook heel veel winkeltjes, restaurantjes en tempels op het bergpad. Na de lange tocht bereikten we dan de top, en daar hebben we even wat rijstballen gegeten als lunch.

Na dat we uitgerust waren begonnen we aan de tocht naar beneden, en deze keer via een andere route. Maar dit was toch wel iets zwaarder dan we dachten :'D Dit was niet een mooi stenen pad dat uitgestippeld was, maar vol met boomwortels, stenen, steile trappen etc.

Na een paar keer bijna op ons gezicht gegaan te zijn en een lange zware tocht naar beneden bereikten we het stationnetje weer vanaf waar we de kabeltrein genomen hadden op de heenweg. Yayyy :D We hebben even uitgerust in een café daar, waar ik heb genoten van heerlijke Japanse kaki-gori.

Opvallende dingetjes:

- Ik heb al lang geen lacrosse trainingen meer maar deze vergat ik altijd op te schrijven: hun gekke verjaardagstradities! Ik heb er een paar mee mogen maken. Eentje kreeg toen ze jarig was geweest dat witte krijt-spul waarmee we de lijnen op het veld maken in haar gezicht. Eentje kreeg het sap van een potje asperges in haar gezicht. Eentje werd overladen met bier (wat op één van de avondtrainingen was en waarvoor we ongezien door de guards van het schoolterrein moesten sneaken omdat alcohol verboden is, okayy...), en eentje kreeg tofu in haar gezicht. Ieuw! Ik ben blij dat ik niet jarig ben hier. 

- Tijdens de bergwandeling begroette iedereen elkaar. Elke keer als je iemand passeerde, "Konnichi wa."

- Japan is nog steeeeds niet van de Frozen-ziekte af. Nog steeds overal let it go. 

- Ook al een hele oude, maar... De Mc Donalds hier hebben geen Mc Donalds-mayonaise! DIE IS KENMERKEND. WAAROM HEBBEN ZE DIE NIET. 

- Na het aanmaken van een account, van alles ingevuld te hebben en een bevestigingsmail met reserveringscode toegestuurd te krijgen, heb ik eindelijk een kappersafspraak kunnen maken. Ik weet nog die goede tijden in Nederland dat ik alleen maar de telefoon op hoefde te pakken :)